بغض با طعم بادام زمینی ...

چشمانم را بستم...
 تا تو حلقه اشک چشمانم را نبینی...
 اما اشک نامردی کرد و بر روی گونه نشست تا شاید تو آن را ببینی...
 اما تو باز آن را ندیدی و آن خودش را به چانه رساند تا تو آن را ببینی...
 ولی تو حرمت آن را شکستی و آن به زمین افتاد و محو شد...
 و من شروع کردم به خوردن بادام زمینی و نمی دانم
چه زمانی می شود که دیگر بغضم را با بادام زمینی نخورم 
و های های بی آنکه نگران باشم دفترم را اشک باران کنم