فرهاد زمانه

در هیاهوی شیون روزهای هفته 

نیستی و ندیدی بر من چه گذشته 

 آه سرد با بی رحمی و بغضی خشن 

لشکر اشک با بیداری به چشم تاخته 

 برف سوزناک از غم هجرانت که آمد 

 فصل گرم رویا از سرزمین خواب رفته 

 باز کرد معجزه ی عشق قفل گنجینه دل 

 بی تو دل شده در قفسی با زنجیر بسته 

 با تو شادتر از غنچه ها و سر به هوا 

 بی تو برگ پاییزی از سربه زیری خسته 

 منی که ماهی قرمز حوض فیروزه ای بودم 

بین آب های بلورین که مهتاب خفته 

بی تحرک و دل مرده و سرد و بی روح 

 همچو بی قراری کشتی به گل نشسته 

 عشق بی نظیر مجنون باش لیلی افسانه 

 این زمانه را فرهادی نیست به کوه رفته