چرا من مکدر بودم

 چنان در مرداب تنهایی خود غوطه ور بودم 

اسیر دلگیری ها و کوچه ای بی گذر بودم 

 دلم هرگز نمی شد پای بند هیچ شهری 

 همانند ماهی دریای آزاد در سفر بودم 

 بدون دلواپسی ها و باید ها و نباید ها 

 من آن روزها دیوانه و عاشق خطر بودم 

سکوتم را شکستی و به مصداق وعده ی خدا 

درونم قیامت به پا و من, منی دیگر بودم 

 دلم سهل است نفس هم  پای تو ماند 

از این رو جز تو به کل مردها کافر بودم 

چنان غرق آرامش و سبزی نگاهت شدم 

 که کمتر دنبال حوادث و دردسر بودم 

 همه می گفتند آرام دل بی قرار من بودی 

 هزار آه و افسوس من خودم بی خبر بودم  

 جفای بیشمار تو را بخشیدم با این حال 

چرا گفتم برو و از رفتنت مکدر بودم