گمشده ای از گونه تپندگان
پنجشنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۶، ۰۲:۰۶ ق.ظ
هر وقت که نا نوشته ای با قلمم نوشته می شود
قطعه ای از پازل قلب گمشده ام می شود
برای همین هرشب تمام نوشته هایم را می خوانم
و کنار هم می چینم تا پازل را کامل کنم
اما معمایی شده هر چه بیشتر می نویسم
قطعات گم شده بیشتر می شوند
قلبم را میان نوشته هایم گم کرده ام
نشانی آن این است سرخ و مهربان از گونه ی تپندگان
اگر کسی قطعه ای از آن را میان نوشته هایم یافت
به من بدهد تا پازل را کامل کنم
بی جهت نیست که دلتنگ نوشته ها یم می شوم هر شب
۹۶/۰۳/۲۵
عقربه ها جلو دویده اند
یک ساعت گمشده انگار
برای دوست داشتنت
زمان چقدر کم ست ..
نیلوفر ثانی
برگرفته از bonbaste-ordibehesht.blog.ir