آرامشى وامدار خدا ...

این روزها که باید آشوب باشم آرامم به بودنت 

آرامم به وعده هاى خدا

آرامم به اینکه او همه چیز است و دیگران هیچ 

آرامم که فقط محتاج اویم و از غیر بى نیاز 

این روزها دلم گرم است به سلام هاى صبحت و شب بخیر هاى شبانه ات 

این روزها سر خوشم از اینکه سراغم را راس ساعت هاى جفت مى گیرى 

این روزها حالم معمولى است دلم روشن است و چشمانم امیدوار به روزنه اى که از 

دور دست ها سو سو مى زند

این روزها مى گذرد اما ...

چیزى که باقى مى ماند مهربانى توست به مهربانویت 

چیزى که باقى مى ماند این است که حواسم هست که حواست به من هست 

این روزها با آرامشى وامدار خدا مى گذرد...

H.F

همین که ...

همین که گهگاهى افق دید من و تو یکى است   

همین که صداى نفس هایت در کوچه ى دلم مى پیچد

همین که سایه ات بر سر من هست 

کافیست برایم

حضرت یارم 

همین که تو را دارم شکر 

همین که گاهى سر بر شانه ات دارم شکر 

همین که دوستت دارم 

همین که دوستم دارى

شکر.

H.F

فى ما وقع

همانطور که حدس مى زدم و به دلم افتاده بود که اتفاق میفتد آخر ماه رمضان امسال شروع خوشبختى مان بود وهنوز هم باور دارم که این آغاز ماجراى من و توست باور کن ماه دیگر دست در دستت تمام کافه هاى تهران را زیر پا مى گذاریم و جشن و سرورى بر پا مى کنیم که زمین و آسمان به آن دعوت اند و دلهایمان غرق در شادى بى نهایت و نزدیک و هم آغوش هم است باور کن که این آغاز خوشبختى ماست ...

H.F

دلم براى همتون تنگه امیدوارم حالتون خوب باشه ...