واژه ی خط خطی مبهم

اسم تو شعره بلنده وسط نامه ی کوتاه
 نامه را یک خط نوشتم پر حسرت و پر آه
اما اسم تو رو صد بار با خودم خلاصه کردم
هر دفعه به میم رسیدم 
 نتونستم ...
ننوشتم , بغض کردم
تک تک خاطره هاتو با مدادم هیجی کردم
 همه ی روزهای خوب و من فدای هیچی کردم
تو همون واژه ی خط خطی مبهم 
در میان نامه ها و شعرهایم
 نامه های نا نوشته شعرهای بی کلام
 حس آغاز دوباره با سلام
 بعد از  این من ماندم و  شکوای دل
 دست من خالی و پیش دل خجل
 چطوری نامه ها رو بفرستم
 که رو نامه اسمت رو نتونستم ... ننوشتم