گل درد

سال ها پیش گلی در دلم کاشتی
ندیدی که با رفتن تو بیمار شد 
 فصل غم و حسرت من رسید 
با اشک چشم من سیراب شد 
 توکه نبودی خورشید شهر دل 
 به جز کور سویی امید پیدا نشد 
 همان روز نفس با تو شد همسفر 
 دم و بازدم گل هم سخت شد 
 رنگ گلبرگ های آن زرد 
 تو نبودی خار ها بسیار شد 
 با تمام زخم های آن به دل 
 ریشه هایش عمیق و محکم شد 
 تا ابد از  خاک دل بیرون نرفت 
 با وفا ماند و نام آن درد شد 
دوست دارم این گل درد تو را 
هم درد و هم دمم به جای توشد 
سهم من از تمام گل های عشق 
گل دردی میان دفتر خاطره شد