یک چمدان غم دوری ...

من هر روز چمدان غم دوری تو را با خود حمل می کنم

  او هر روز با من بیدار می شود...

ما  به سر کار می رویم ...

 ما به خرید می رویم...

ما با هم زندگی می کنیم... 

اگر نبود نمی توانستم به زندگی ادامه دهم بی تو...

و آخر شب در کنارم می خوابد

من عاشق این چمدان غم هستم...

 چون تنها چیزی است که...

درد سنگینی آن روی دوشم درد دوری تو را تسکین می دهد...

 این غم تنها چیزی است که از تو به یادگار مانده است ...

برای همین دوستش دارم...