کجایید که ریشه هاى سبز دل بى پناه را تیشه زدند!

تو در خط افق پیوند دریاى عشق به آسمان زندگى

در دلتنگى غروبى رویایى 

به سوى سرزمینى به نام دورى

محو شدى

تو در آستانه ى عاشقى من

از بى ریا بودن این همه دوست داشتن

مغرور شدى 

تو در شور و هیجان و هیاهوى دل من

براى حضور ناگهانى تو را فهمیدن 

در فریاد پرسش یارى خواستن  

بى صدا شدى

تو همان مسافرى شدى 

که اندکى زیر سایه ى مژگان نگاهم زیستى

آتشى افروختى که جان سایه را سوزاند

و راهى دیار دیگرى شدى

تو همان پاییزى شدى که زود هنگام

بر جان شهریورم نشستى

تابستانم را بى جان کردى 

تو آنى که مى ماند نشدى

من آنى که مى خواستى نبودم

کاش قبل از رفتن من را به کسى مى سپردى

کاش قبل از رفتن مى گفتى، آمده بودى که بروى 

کاش با تیزى نگاهت و تندى حرف هایت

تیشه بر ریشه هاى سبز دل بى پناهم نمى زدى

کاش تو دیگر تکرار نشوى 

زنده باد مرگ

امشب خواب مرا به اعماق بیدارى خواهد برد

سبک تر از ابر در آسمان 

به پرواز در مى آیم

امشب در طوفان کابوس ها 

غرق نمى شوم

شنا کردن را کابوس زندگى به من آموخت  

امشب تاریک است تاریک تاریک

من هم به فانوسى نیازمند نیستم 

امروز آخرین طلوع را دیدم 

دیگر صبحى روشن نخواهد شد

امشب تنها شبى خواهد بود

که دیگر به تو فکر نمى کنم 

امشب تنها شبى خواهد بود

که آرزوى دیدن رویاى تو را ندارم 

امشب تنها شبى خواهد بود 

که امیدى به صبح دیدار تو ندارم

امشب آخرین شب زندگى من خواهد بود

امشب شروع مرگ است

زنده باد مرگ، زنده باد مرگ

که یاد تو را، تصویر تو را، رویاى تو را

از من ربود

هم من را تمام کرد

هم تو را برایم تمام کرد 

یک انشا با یک دنیا حرف پر درد

 

گاهی بود که تمام درد هایم در یک برگه انشا جا می شد

گاهی بود که پرنده ها رفیق درد دل هایم می شدند

گاهی بود که جنس دردهایم کودکانه بود

حال دیگر در یک دفتر انشا هم درد هایم  جا نمی شود

دیگر پرنده ای  به دردهایم گوش نمی کند

دیگر دردهایم کودکانه نیست

در میان این همه فقط یک چیز برایم مانده است 

درد، فقط درد برایم مانده است.

 

آهنگی زیبا از مازیار فلاحی عزیز

 

نقطه پایان سر خط ...

غمت جانسوز و عشقت جان گداز است
خدایا تو دانی چه کس چاره ساز است

صبوری در این عشق من پیشه کردم
چو دانم که هجران زمانی دراز است

نگاهی ز مهرت به چشمت ندیدم
نگاهم پر از مهر جانا مجاز است

صدا کن مرا در سکوتم چو برزخ
سکوتم چو فریادِ دل، دل نواز است

گذرِ دل ز مرداب تنها چه سخت است
گهی دل به پستی گهی در فراز است

دلم را که گفتم کنارت بماند
بسی دل به نیاز و بس دلِ تو ناز است

بگو عیبِ من را چه باشد که دیدم
رقیبم کنارت شبی یکه تاز است

تو وقتی بیایی که من هم بمیرم
که مرگم چو این زندگی حقه باز است

چو وصالت مرا بود مشکل غمی نیست
خداوندِ عالم خودش کارساز است

نگو چشم را باز دار از خیالش
که رویایِ من پر از رمز و راز است

این شاعرانه ها را تنها برای تو می نویسم ...

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید