تنهایی...

کسی صدای سکوت تنهایی مرا می شنود!
شاید باید بلندتر صدا کنم!
ولی آیا از این بلند تر هم می شود تنهایی را فریاد کرد!
شاید من باید در تنهاییم غرق شوم. تنهایی من از جنس پاسخگویی نیست.
امروز کسانی را دیدم که صدای تنهایی هم را شنیده بودند.
گاهی نگاهی آشنا، تنهایی تو را پر می کند. لازم نیست حرفی بزند. تنها نگاه او تنهایی تو را پر می کند.
گاهی گفتگوی دو آشنا تنهایی من غریبه را پر می کند.
تنهاییم آنقدر بزرگ است که با دنیا پر نمی شود.
گاهی تنهایی مرا حضور معنوی خدا پر می کند.
گاهی آن کسی که فکرش را نمی کنی تنهایی تو را پر می کند.
گاهی یک مداد و کاغذ...
گاهی عامل مشترکی، گاهی چیزی و گاهی هیچ چیز. گاهی لبخند کودکانه یک طفل ...
تنهایی ما را پر می کند.