تو به من آموختی ...

تو به من آموختی که ...

بعد از بارانم  به سرت چتر بگیر

بعد هر زلزله سیلاب بشم رو تقدیر

نکنم دلم رو با خود درگیر

نشوم از رفتن تو دلگیر

دلم را نشان بدم بی تقصیر

همچو شب کویری،  سرد سیر

نشوم در دام صیاد اسیر

بگذرم من از خاطرات اخیر

احساس های دلی روی دلم بی تاثیر

رفتن ها چه زود، برگشتن ها چه دیر

یادت نماند که بیاموزیم این تدبیر

که فراموشت کنم تا دل نشود پیر