رفت و تنها شدم ...

**آهنگ بسیار زیبا تنها شدم امیدوارم لذت ببرید**

آهنگ تنها شدم آشوان

باور کن خوبم..

شگفتا من فراوان راز، درون دل نهان دارم

نمی گویم کسی را تا جنون هم من توان دارم

به دل گر دسیسه ی شبیخون کند لشکر غم

هراسی من ندارم چون دلی برنا و جوان دارم

 مباد آن روز من را همچو یک مرداب پنداری

نمی مانم چنین ساکن که خیالی روان دارم

نگو با من بهاری شوم در پایان زمستان ها

زهی بر من بهارم که گاهی هم خزان دارم

 نمی خواهم شکار آسان زمانه ی بی رحم باشم

 پریشان نشو من بس تیر و با چندین کمان دارم

نگیرد جای، دل من در درون تنگ آب بی ماهی

که اقیانوسم  و آرامشی در هر جهان دارم

دلم خوش با همین یک دوست، بس یکرنگ و بی ریا

صداقت پیشه می سازم و افکاری عیان دارم

هواخواه یاری شوم جانم فدایش باد خدا داند

که من را گفت بی شک هر آرزو داری همان دارم

چو رویاهای من شوریده خواهد شد ز بی شعری

گهی در خواب و بیداری بگویم تا زمان دارم

کاش نقطه شوم"."

 خیلی وقت است که زندگی من دیگر خط مستقیم نیست

   پایانش معلوم نیست...  رو به جلو نیست

 حتی نمودار سینوسی نیست... بالا و پایین ندارد...

 هیجان ندارد...

 زندگی من دایره ای شده که هر روز...

 از همان جایی که شروع می شود در همان جا پایان می یابد

 و این یعنی گیر کردن در زمان...

 یعنی در جا زدن...

 یعنی دور خود چرخیدن ... تمام نشدن و شروع نشدن

 در یک چرخه درد, گیج شدن...چاره نداشتن...  امید به بیرون داشتن 

  نگاه به آسمان داشتن

 تلاش بیهوده کردن, جاری نبودن, بی انگیزه و بی هدف بودن... 

کاش یک روز صبح خدا دستش را بگذار در نقطه شروع...

  تا حداقل فردا را از آنجا شروع نکنم ...

 وگر نه من که خودم سرگیجه دارم و منتظر ضربه ی آخر هستم...

 کاش هندسه زندگی ام تغییر کند دایره نباشد,خط نباشد, نقطه باشد

 نقطه ای که تو هر روز صبح بالای نوشته ات می نویسی به نام"خدا"

 نقطه ای که با خط تو شروع می شود...

 زندگی نمی کند ... در همان لحظه می میرد... تمام می شود

ماه دلم

آهنگ ماه دلم ( هوروش باند)

دریافت

**امیدوارم گوش کنید و بپسندید**

یادت نیست...

افسوس که یادت نیست

دست من سرد بود و دست تو گرم

زمستان را دوست داشتم و 

تابستان را هم

هر چند سرد بود و هر چند گرم

دلیلی بودند تا

دست هایمان باشد در دست هم

پاییز مگر فصل عاشقی نیست

پس چرا دست من هست

دست تو نیست

افسوس که یادت نیست

تو کوچ کردی از قلب من 

 که این کوچ را بازگشتی نیست

دل من منتظر بهار می ماند

این حرف ها که سرش نیست

آخر، کار خودش را می کند 

پیامی خواهد فرستاد

پیامی که جوابش نیست

افسوس که یادت نیست

هر روز التماس می کند به من 

این دلم که دل مغروری نیست

آهای خبر دار

آهنگ فوق العاده زیبا همایون شجریان(آلبوم رگ خواب)

آهنگ آهای خبردار همایون شجریان

**امیداورم لذت ببرید**

میزبان ناخوانده شدم

تو این تعطیلات من مسافرت نرفتم که به کارم برسم ولی اگه می رفتم بهتر بود 

چون مامانم رفت مسافرتو یک عده اومدند ما رو از تنهایی در بیارند خخخ ... 

انصافا خوبم عمل می کنند یک لحظه هم تنها نشدم  افسوس که دل ما 

اینجا خوش است مجالی نیست باید برم کلی هم کار مردم دستمه 

که باید انجام بدم به همه هم قول دادم آخه این چه اخلاقی من دارم 

وای یکی یکی دارن زیاد می شن خدایا به فریاد من برس کمتر اینطوری از 

اوضاعم می نویسم ببیند چی شده که پناه آوردم به نوشتن خخخ ...

شاعر میگه از محبت خارها گل می شود:)

منتظرم گل شم

بسوزانم

گرت هر شب بگویم عاشقم باز می گردی

 بدین تلخی که رفتی نازنینم باز می گردی

وگر دلبر تو باشی بیدلی را آرزو دارم

شقایق را به جای آن می گذارم باز می گردی

نمی گیری سراغی یا نمی آیی به بالینم

بمیرم گر بدانم با مرگم باز می گردی

بسوزانم چو سیمرغی به پا خیزم ز گورم من

که خاکم سرد می کند من هم باز می گردی

 نمی دانی شرابم را از انگور نمی گیرم

دچارم من به چشمت گیج و مستم باز می گردی

زمانم را نمی دانم نشانم را چه می پرسی

هزاران سال در کلبه ی احزانم باز می گردی

که در بومم چنین تقدیر شد خاکستری باشم

از این رو رنگ رویا را ندارم باز می گردی

چو روحم بی تو یک تن هم مرا هرگز نمی بیند

 که از ذهن آینه ی در خانه رفتم باز می گردی

آتشکده عشق

چرا امشب به غیر رخ یار ماهی را نمی بینم

خدا داند به مقصد دلت راهی را نمی بینم

 به سر منزل رسید این کاروان عمر بی یوسف

بدین غم شوره زار عشق، من چاهی را نمی بینم

چو آهم، سرد و سیه جدا افتاده از آتش گرم

ز بی مهری دلت من آتشگاهی را نمی بینم

مرا چشمت به یک غمزه رسواترینم کرد

تنیدم دور خود پیله، نگاهی را نمی بینم

کجایی بی تو دنیا جنگلی پر ز صیاد است

به جز آغوشت که جان پناهی را نمی بینم

تو را دیدم من اول بار، دل قرعه به نامت کرد

مکرر گشت  و اما دلبخواهی را نمی بینم

جوانی من حرام آن یک نظر جایز حلالم شد

درون آتشم اما من که گناهی را نمی بینم

 نمی دانم بلایی را که بر سر من همی آمد

 به رویا هم که خشنودی غمکاهی را نمی بینم

موشک شادی

 هر روز که از مسیر مشخصی رفت و آمد می کنم یک شخص مشخصی به من برگه ی تبلیغات میده نه می تونم  
 نگیرم نه می تونستم بگیرم خسته شده بودم تصمیم گرفتم هر روز با کاغذش موشک درست کنم بدم به 
اولین کودکی بهم لبخند زد دیروز موشک قسمت یه دختر شد با چشم های زیبا که تنها نشسته بود شعر  
می خوند به من لبخند نزد ولی دیدم شبیه خودمه بهش لبخند زدم موشک به او دادم 

" دختر خانم بیا حداقل یک بار پرتابش کن"او هم لبخند زد

 به همین سادگی از خسته کنندگی کاغذ تبلیغات برای خودم و دیگران شادی ساختم به همین سادگی...

قسمت من خواهی شد

 دلم روشن که سر انجام بی قرار من خواهی شد

 نه قسمت هیچ کسی بی گمان یار من خواهی شد 

تو گر آهوی گریز پای بیشه ی عشق هم باشی 

پناهی جز عشق نداری شکار من خواهی شد  

نشانت را نگاشتم پیش نامم آخر هر شعر 

 چو می دانم که صاحب دفتر اشعار من خواهی شد 

به پایان می رسد روز های عشق پنهانی من 

 شبی هم پیمان عشق آشکار من خواهی شد 

 گواهی کلام آسمانی بر حق مع العسر یسرا 

 تحمل سختی تمام و بختیار من خواهی شد 

 نگه می داری مرا دور از دست بد خواهان 

 گلی و خارم خلاف طبیعت, جانبدار من خواهی شد 

شگفتا از تو بودی ساحل نشینی در آرامش 

 به طوفان ترسناک عشق دریا دار من خواهی شد 

جدایی و درد طولانی, سبب زردی و پریشانی 

خبر سر درون, سرخی رخسار من خواهی شد 

نبودم گاه و بی گاه به جز رویا در عالمی دیگر 

 شتابان در عالم بیداری به دیدار من خواهی شد 

خوب گوش کن بهت قول میدم

 آهنگ بهت قول میدم محسن یگانه(عزیز)

آرامش هست دلتنگی هست دوری هست 

 در کل قشنگ  هم هست 

امیدوارم گوش کنید و لذت ببرید

من جز عشقت نمی دانم

 

چرا عشقت کشد آتش بر این بی جان نمی دانم

 نگو کردم فراموشت من این نسیان نمی دانم 

وفا کردم جفا پنداشتی هان ای دوست 

 مگیر خرده بر من که رسم احسان نمی دانم 

چه شد تردید و شک باطلی افتاد بر جانت 

 زدی بر من چنین نا حق بهتان نمی دانم 

گشودم فال نوبت وصال تو از حضرت حافظ 

 ندا آمد مپرس از کوتاهی هجران نمی دانم 

که را دیدی رقیب دانستی و رفتی بی من 

مگر بستم جز تو با کسی پیمان نمی دانم 

تو خود مختار مرز و بوم روح و جان من هستی 

 و گر خواهی بیار آرام و بمیران نمی دانم 

 پس از آن در جزیره ی اشک هایم به تنهایی 

به خوابت رویایی هستم خندان نمی دانم 

 تو آیا از این راهی که رفتی باز خواهی گشت 

کدامین سو بسازم کلبه احزان نمی دانم 

هنر هشتم , هنر دل شکستن است

 یک نفر  با سنگ سرت را می زند می شکند 
با تو به دکتر می آید 
دکتر بخیه می زند خوب می شود 
شاید جای زخم هم نمی ماند
ا گر بماند می شود خاطره شیرین 
آن نفر شاید شود رفیق صمیمی
 یک نفر  دلت را نه با سنگ 
با زبان نرم اما تند می شکند 
می رود در کنارت نمی ماند
 زخمی که دکتر ها جوابت می کنند
چون فقط خودش می تواند بخیه بزند تا خوب شود
 آنقدر زیاد خون می رود از زخم
 که قلب سرد می شود سنگ می شود
  جای آن  می ماند درد می شود بغض می شود خفه ات می کند
 یک نفر آمد 
دلم را شکست
رفت
 هر چند وقت یک بار می آید 
 نمک روی زخم می پاشد تا با سوزش زخم , عشقش را به من ثابت کند
 و ثابت کند که حواسش به من هست این چه جور عشق است
بعد می رود
زخم دلم درد شده بغض شده خفه ام می کند
شده خاطره تلخ اما هنوز امیدی هست
 مراقب هستم نفرت نشود.